Έκθεση Brundtland (1987) και η «αειφόρος ανάπτυξη»

Η έκθεση της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη του ΟΗΕ (UN Commission on Environment and Development) με επικεφαλής την Πρωθυπουργό της Νορβηγίας Γκρο Χάρλεμ Μπρούτλαντ συστάθηκε σαν σώμα το 1983 και ολοκλήρωσε την έρευνά της το 1987, οπότε και δημοσιεύθηκε στο -γνωστό πλέον - βιβλίο «Our Common Furure» (Το κοινό μας μέλλον) (Oxford University Press).
Στην έκθεση αυτή αναφέρεται για πρώτη φορά ο όρος «αειφόρος ανάπτυξη» ο οποίος ορίζεται ως εξής:
«Αειφόρος ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να υπονομεύει τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Εμπεριέχει δύο έννοιες κλειδιά:
(α) Η έννοια των «αναγκών» και συγκεκριμένα τις ουσιαστικές ανάγκες των φτωχών του κόσμου, στις οποίες πρέπει να μπει προτεραιότητα.
(β) Η ιδέα των περιορισμών που θέτει η τεχνολογία και η κοινωνική οργάνωση στις δυνατότητες του περιβάλλοντος να καλύψει τις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες.»
(Our Common Future, σελ. 43)

Ο στόχος της επιτροπής ήταν να επανεξετάσει τα σημαντικά προβλήματα του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης στον πλανήτη και να διαμορφώσει πραγματοποιήσιμες προτάσεις για την επίλυσή τους. Ώστε η ανθρώπινη πρόοδος να είναι βιώσιμη μέσα από την ανάπτυξη χωρίς όμως να καταστρέφονται οι φυσικοί πόροι των μελλοντικών γενεών.

Η «Our Common Future» τονίζει ότι ήρθε η ώρα για ένα πάντρεμα της οικονομίας με την οικολογία, έτσι ώστε οι κυβερνήσεις και οι άνθρωποι να αναλάβουν την ευθύνη όχι μόνο για την περιβαλλοντική ζημιά, αλλά και για τις πολιτικές που φέρνουν αυτή την ζημιά. Μερικές από τις πολιτικές αυτές απειλούν την επιβίωση του ανθρώπου. Μπορούν να αλλάξουν. Όμως πρέπει να δράσουμε τώρα.
«Το βιωτικό επίπεδο που ξεπερνάει τη βασική επιβίωση είναι βιώσιμο μόνο όταν το επίπεδο κατανάλωσης παντού λαμβάνει υπόψιν την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα. Όμως πολλοί από εμάς σήμερα ζούμε πέρα από τις οικολογικές δυνατότητες του πλανήτη, όπως παραδείγματος χάριν, στην κατανάλωση ενέργειας. Οι αντιληπτές ανάγκες διαμορφώνονται κοινωνικά και πολιτιστικά. Η αειφόρος ανάπτυξη απαιτεί την προώθηση αρχών που ενθαρρύνουν επίπεδα κατανάλωσης που είναι μέσα στα όρια των οικολογικά δυνατών.» (Our Common Future, σελ. 44)

Το βιβλίο Our Common Future θεωρείται το σημαντικότερο σύγγραμμα της δεκαετίας του '80 για το μέλλον του κόσμου. Δεν θα έπρεπε να μελετάται στα σχολεία;